سرآغاز گمراهی دراویش بیچاره
🔸 فرقه نعمت الهیه گنابادیه همچون سایر فرق تصوف، تمام اعتبار و افتخار خود را مرهون افراد معلوم‌الحالی همچون مشایخ و اقطاب فرقه است که با مهیاکردن مسیر گمراهی برای دراویش بیچاره، آنان را گرفتار و مبتلا کرده‌اند.
🔸 باورها و ارشادات انحرافی هر یک از اقطاب و مشایخ فرقه نعمت الهیه، در زمان حیاتشان بسیار جای تأمل دارد. چند نمونه را به‌صورت مختصر و گذرا بیان خواهیم کرد.
🔸 یکی از اقطاب سرشناس فرقه نعمت الهیه، سلطان محمدی گنابادی است که در زمان حیاتش، به ترویج تفکرات بابیگری در میان علمای وقت متهم شده بود. به نقل از منابع تاریخی، وی در جلسات درس خود در خصوص ساحت پیام اعظم (ص) این قبیل اظهارات توهین‌آمیز را مکرر می‌گفت: حضرت رسول (ص) هر جا زورش نمی‌رسیده است می‌فرمود لکم دینکم ولی دین و هر جا زورش می‌رسیده می‌فرموده انا نبی بالسیف.
🔸 در جای دیگر به نقل از شیخ مدنی ناشر الاسلام گنابادی که از روحانیون آن دیار است، علت صدور حکم تکفیر وی را از سوی مرحوم آخوند خراسانی ذکر می‌کند: جمعی از زائرین گناباد در نجف اشرف به محضر مرحوم آیت‌الله ملامحمدکاظم خراسانی رسیده و درباره خانقاه بیدخت و مؤسس آن استفتاء می‌کنند، مرحوم آخوند حکم به ارتداد وی کرد و او را مهدورالدم نامید.
🔸 ملاعلی گنابادی ملقب به نورعلیشاه (پدربزرگ نورعلی تابنده) از اقطاب مشهور فرقه نعمت الهیه، بنا بر اظهارات حسین تابنده در مکتوباتش، بعد از گرایش به مسلک درویشی، دچار شک و تردید جدی شد و درنهایت منجر به بدگویی و انزجار وی از مسلک درویشی شد. حال چنین فردی با اصرار پدرش وقتی به منصب قطبیت تکیه کرد، مشایخ بزرگ وقت فرقه همچون عبد اله حائری و کیوان قزوینی به‌شدت عصبانی شده و برای همیشه مسلک فرقه نعمت الهیه را رها می‌کنند.
🔸 با بررسی احوالات و زندگینامه‌های اقطاب و مشایخ فرقه نعمت الهیه، این حقیقت برای ما روشن می‌شود که سرآغاز این مسیر ضلالت و گمراهی از همان ابتدای پیدایش فرقه نعمت الهیه بوده و تا ابد هم ادامه خواهد داشت.
