واکاوی تجسم صورت قطب فرقه

تجسم صورت قطب در فرقه نعمت الهیه، یکی از شگردهای فرقه‌ای است که روسای فرقه می‌خواهند با این شیوه، در اذهان و افکار دراویش نفوذ کنند تا با ایجاد وابستگی ذهنی و عاطفی، خروج از مسلک فرقه برای دراویش بیچاره سخت و دشوار شود.

 عناصر فرقه، هیچ‌گونه استدلال و بحثی را در خصوص تجسم صورت قطب نمی‌پذیرند و دراویش بیچاره هم از هرگونه اظهارنظر و انتقاد در این موضوع ممنوع هستند و این عمل بخش حیاتی عبادت‌های یومیه آنان محسوب می‌شود.

 با ادامه این روند، وقتی یک درویش بارها و بارها به‌عنوان یک تکلیف شرعی صورت قطب فرقه را در نظر می‌گیرد کم‌کم برای او دل کندن از ساحت فقری سخت می‌شود و در صورت مشاهده هرگونه انحراف و بدعت آشکار توان مقابله نداشته و به مسیر گمراهی خود ادامه می‌دهد.

 اقطاب و مشایخ فرقه دائماً در مکتوباتشان، دراویش فرقه نعمت الهیه را به انجام این بدعت آشکار، دستور داده و سرپیچی از آن، به قیمت از دست دادن تمام زحمات فقری درویش بیچاره خواهد شد و خروج از فرقه در انتظار او خواهد بود.

بخش مضحک این عمل انحرافی اینجاست که در تجسم صورت قطب، هیچ ضابطه و معیاری برای سنجش و کیفیت این عمل بین دراویش وجود ندارد و صرف اینکه یک درویش به‌صورت لفظی قبول کند که صورت قطب خود را هنگام نماز ترسیم کند کفایت می‌کند و بس است.

 به‌هرحال آنچه مسلّم است این‌گونه اعمال ظاهراً زیرکانه اگرچه شاید برای مدتی بتواند افراد را فریب دهد ولی در آینده، دراویش را دچار شبهه خواهد کرد و به جدایی فرد حقیقت‌طلب از فرقه منجر خواهد شد.