فریب‌خوردگان سازمان‌های ضد حقوق بشری
همکاری سازمان‌های ضد حقوق بشری با دراویش فرقه نعمت الهیه، بستری فراهم آورده است تا آنان بتوانند اهداف فرقه‌ای خود را به‌عنوان یک مطالبه حقوقی و قانونی از طریق مجامع بین‌المللی مطالبه کنند.
مهم‌ترین فعالیتی که مؤسسات به‌ظاهر حامی دراویش در کشورهای اروپایی دنبال می‌کنند ،استناددهی ناقص و برداشت‌های اشتباه از قوانین بین حقوق بین‌الملل است. دراویش بیچاره هم با اصرار بر مطالبات غیرقانونی خودشان،عین اظهارات نادرست مؤسسات ضد حقوق بشری را در میان یکدیگر منتشر می‌کنند.
یکی از اشتباهات فاحشی که در صفحات مجازی دراویش به‌کرات مشاهده می‌شود استناد به برخی از مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است. دراویش مدعی هستند که بر اساس محتوای این توافقات بین‌المللی ، مطالبات آنان کاملاً قانونی است.
بدون اینکه یک‌بار نگاه اجمالی به محتوای این قوانین داشته باشند دائماً در فضای مجازی با کلی‌گویی و مفاهیم انتزاعی ، مطالبات غیرقانونی خود را یک خواسته قانونی مطرح می‌کنند.
در ماده 5 همان میثاق به‌صراحت آمده است که هیچ‌یک از مقررات میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، نباید به نحوی تفسیر شود که تنها متضمن ایجاد حقی برای گروه یا افرادی گردد که به استناد آن بتوانند حقوق جامعه و آزادی‌های شناخته‌شده برای عموم مردم را تضییع کنند.
ماده 29 اعلامیه جهانی حقوق بشر، اجرای این قانون را در گروی رعایت مقتضیات اخلاقی، نظم عمومی، رفاه همگانی کل افراد جامعه دانسته و نمی‌توان اجرای آن را برای فرد یا جمعیتی اندکی در نظر گرفت.
بنابراین، سازمان‌های ضد حقوق بشری با استفاده ابزاری از محتوای کلی قوانین بین‌المللی، دراویش بیچاره را این‌گونه فریب می‌دهند که مطالبات خصمانه خویش را نسبت به حقوق و آزادی‌های کل افراد جامعه، ترجیح دهند و به آنان القا کرده‌اند با انتشار مطالباتشان در فضای مجازی، خواسته‌های آنان محقق خواهد شد.
