سندی نویافته از نقش تابنده در جنایت گلستان هفتم

حصر خانگی نورعلی تابنده یکی از صد ها موضوع دروغین و بی اساسی بود که دراویش فرقه نعمت الهیه، بعد از مرگ قطب فرقه، هنوز هم بر آن اصرار و پافشاری می کنند. دراویش فرقه نعمت الهیه به بهانه حصر خانگی قطب فرقه، غائله گلستان هفتم را در تاریخ ملت ایران از خود به جا گذاشتند و برای دفاع از قطب شان دستان خود را به خون فرزندان این کشور به طرز وحشیانه آغشته نمودند.

با گذشت سه سال از رفتارهای داعش‌گونه دراویش فرقه نعمت الهیه، سردمداران فرقه، امروز با دستان خودشان، گناه نابخشودنی قطب فرقه را ثابت کرده و پرده از توطئه های خصمانه پنهانی آنان برداشتند.

در سندی نویافته از صحبت های نورعلی تابنده مربوط به اوایل سال 96 وی به صراحت می گوید: درب منزل من همیشه باز است کسانی که می خواهند ملاقات کنند، می آیند و کسی از نا امنی شکایت نکرده است. من هیچ وقت در هیچ کدام از گفته ها، کتاب ها و نوشته جاتم از لغت حصر استفاده نکردم و الان هم به هیچ وجه از این تعبیر (حصر) استفاده نمیکنم و نخواهم کرد.

اما در غائله گلستان هفتم به یکباره، نورعلی تابنده صحبت از حصر خانگی می کند و طوری وانمود می کند که در منزل شخصی خود زندانی شده و دراویش را برای آزادی و نجاتش فرا می خواند و غائله ای را ایجاد می‌کند که به شهادت تنی چند از مدافعین امنیت ختم می‌شود.

چطور می شود قطب وقت فرقه نعمت الهیه، ابتدا موضوع حصر خانگی را به طور کامل و شفاف در جمع فقرای بیچاره رد می کند، اما در هنگام آشوب آفرینی های مریدان، به دروغ خود را محصور و مظلوم جلوه داده و به راحتی گفته های خود را زیر پا می گذارد؟ آیا نور علی تابنده سزاوار مجازات قانونی نبود؟