یکی از مهم‌ترین روش‌های فرقه‌های صوفیه برای جذب و وابسته کردن افراد به خود، استفاده از تکنیک تشنه سازی افراد از طریق روش‌های روانشناختی می‌باشد.
در فرقه‌ی گنابادیه، بزرگان و مشایخ این گروه، وقتی که شخصی تقاضای ورود به فرقه و به اصطلاح مشرّف شدن به فرقه می‌کند، آنان به هیج وجه در مرحله‌ی اول او را نمی‌پذیرند، بلکه با القای این مسئله که به ورود این فرد تمایلی ندارند، او را توصیه به تحقیق بیشتر می‌کنند و یا با حالت خاصی به او می‌گویند که هنوز سیاه دل است و لیاقت ورود به فرقه را ندارد و این فرقه جای امثال او نیست!
