آشنایی با تکنیک های جذب افراد در فرقه های صوفیه

یکی از مهم‌ترین روش‌های فرقه‌های صوفیه  برای جذب و وابسته کردن افراد به خود، استفاده از تکنیک تشنه سازی افراد از طریق روش‌های روانشناختی می‌باشد. 

در فرقه‌ی گنابادیه، بزرگان و مشایخ این گروه، وقتی که شخصی تقاضای ورود به فرقه و به اصطلاح مشرّف شدن به فرقه می‌کند، آنان به هیج وجه در مرحله‌ی اول او را نمی‌پذیرند، بلکه با القای این مسئله که به ورود این فرد تمایلی ندارند، او را توصیه به تحقیق بیشتر می‌کنند و یا با حالت خاصی به او می‌گویند که هنوز سیاه دل است و لیاقت ورود به فرقه را ندارد و این فرقه جای امثال او نیست!

آنان این مسئله را به شکلی بیان می‌کنند که فرد تلقی غیب گویی و درون خوانی از آن می‌کند. این موضوع ممکن است به روش‌های دیگری نیز به انجام برسد ولی برآیند و نتیجه‌ی همه‌ی این کارها، به وجود آمدن حالتی روانی در فرد است که عبارت باشد از تشدید تمایل به ورود به این فرقه.

به محض ورود فرد به جرگه هلاکت بار فرقه و در زمانی که او سرمست از ورود به فضایی جدید است، از وی تعهدات و امضاهای خاصی گرفته می‌شود تا به وقت نیاز فرد را ملتزم به آن امضاها و تعهدات کنند و او را در فرقه محصور نمایند.

آنان با یافتن حساسیت‌های شخص در حال جذب، نقاط ضعف او را ابزار و اهرمی برای فشار بر ماندن او در چهارچوب فرقه به وقت نیاز قرار می‌دهند و به محض اراده‌ی شخص برای خروج از فرقه و برگشتن به متن جامعه یا انجام عملی بر خلاف خواست فرقه، او را تهدید به همان نقاط ضعف یا افشای حساسیت‌ها می‌کنند و باعث می‌شوند از کار نیت خود برای خروج منصرف شود و لاجرم در دایره‌ی فرقه بماند.

  با کشف  اینگونه ترفند و شگرد های فرقه ای در میان بدنه دراویش ، به راحتی می توان به این حقیقت رسید  که فرقه نعمت الهیه گنابادیه هم مانند سایر فرقه انحرافی و ساختگی، عمل می کند